حساب های انتظامی برای ثبت و نگهداری اسناد تضمینی و ضمانت نامه ها استفاده می شود. و در حسابداری کاربر دیگری ندارد.
به بیان دیگر اسناد و یا اوراقی که جهت بدهی و یا به دلیل ضمانت انجام کار، به کار می روند.
مثل چک و سفته که برای قراردادها است و یا سند ملکی وثیقه، وجهی نقدی که بابت ضمانت رد و بدل میشود و یا همچنین ضمانت های بانکی.
1: حسابهای انتظامی به عهده ما (شرکت)
یعنی اسناد تضمینی و ضمانت نامه هایی که ما به دیگران داده ایم.
2: حسابهای انتظامی به نفع ما (به نفع شرکت)
یعنی اسناد تضمینی و ضمانت نامه هایی که دیگران به ما داده اند.
ستون بدهکار
حسابهای انتظامی با معین و تفضیلی مربوطه
ستون بستانکار
طرف حساب های انتظامی با معین و تفضیلی
زمانی که اسناد تضمینی را برگشت می دهیم و یا به ما بر می گردانند. ثبت سند حسابداری آن بالعکس بالا است
طرف حساب انتظامی( بدهکار)
حساب انتظامی (بستانکار)
از ویژگی حسابهای انتظامی آن است که به هیچ عنوان در اظهارنامه و ترازنامه به حساب نمی آیند و گزارش نمی شوند.
به عنوان اوراق و اسنادی هستن که برای ضمانت صادر و یا دریافت میشوند.
به این حساب ها، حساب های زیر ترازنامه ای هم میگویند.
نگهداری حساب های انتظامی برای شرکت الزامی است ولی بار مالی برای شرکت ندارد.
مثل زمانی که شرکت محلی را برای شرکت میخواهد اجاره کند. در زمانی که دارد محل را اجاره میکند چکی به عنوان ضمانت تخلیه به صاحب ملک پرداخت میکند. آن چک قرار نیست پاس شود. و فقط به عنوان ضمانت است. تا اگر هنگام تخلیه آن شرکت خلف وعده کرد صاحب ملک بتواند از آن استفاده کند تا مستاجر را را تحت فشار قرار دهد.