بدهی های غیر جاری شامل بدهی هایی میباشد که زمان پرداخت آنها بیشتر از یکسال باشد. با توجه به تفکیک بدهی ها از نظر زمان سررسید جهت پرداخت آن، سررسید پرداخت حسابها و اسناد پرداختنی بلند مدت، بیش از یکسال و یک دوره مالی است. تفکیک بدهی ها با توجه به زمان سررسید آنها اهمیت زیادی برای صاحبان موسسه دارد. زیرا آنها را نسبت به زمان پرداخت این نوع بدهی های غیر جاری آگاه میکند. این امر موجب آمادگی بیشتر جهت پرداخت به موقع اینگونه بدهی ها توسط صاحبان موسسه میشود. همچنین موجب بهبود اعتبار مالی موسسه میشود تا بتوانند در آینده از اعتبار کسبشده به خوبی مجددا استفاده نمایند.
وامها و تسهیلات مالی که از بانکها دریافت میشود، در صورتی که سررسید پرداخت آنها بیش از یکسال باشد در طبقهبندی “تسهیلات مالی بلند مدت” جای میگیرد. در صورتی که بطور مثال وامی به مبلغ چهل میلیون ریال با بازپرداخت چهار ساله دریافت نماید، ده میلیون ریال آن که مربوط به باز پرداخت سال اول میباشد در طبقهبندی بدهی های جاری است. که نام حصه جاری یا حصه کوتاه مدت تسهیلات دریافتی نامیده میشود. این تسهیلات در طبقهبندی بدهی های جاری جای میگیرد. مابقی که باید طی سه سال آینده بازپرداخت شود در طبقهبندی بدهی های غیر جاری قرار میگیرد. تسهیلات مالی بلند مدت با نام “حصه بلند مدت تسهیلات دریافتی” طبقهبندی میشوند.
بر اساس قانون کار ایران (ماده 24)، کارفرما مکلف است در صورت خاتمه قرارداد کاری بین کارگر و کارفرما، در صورتی که کارگر یک سال یا بیشتر به کار اشتغال داشته باشد، کارفرما باید به ازای هر سال سابقه کاری، یک ماه آخرین حقوق و مزایا را بعنوان مزایای پایان کار با کارگر پرداخت نماید.
اگر در صورت کاهش تواناییهای جسمی (ماده 32)، کارگر قادر به کار نباشد، کارفرما مکلف است نسبت به هرسال سابقه، دو ماه آخرین حقوق و مزایا را بعنوان مزایای پایان خدمت به وی پرداخت نماید. با توجه به موارد فوق، گذشت زمان برای شرکت یا موسسه جهت پرداخت سنوات کارکنان تعهد ایجاد مینماید. این تعهد که محصول رویدادهای گذشته است، باعث خروج منابع مالی در آینده میشود. طبق اصل تطابق درآمد با هزینه، هرساله کارفرما هزینههای احتمالی پرداخت مزایای پایان کار کارکنان را محاسبه و به حساب هزینه دوره منظور مینماید. حسابی به نام “ذخیره مزایای پایان کار کارکنان” در قسمت بدهی های غیر جاری طبقهبندی میشود.
اگر ماهانه مبلغی از حقوق کارکنان با رضایت آنها کسر شود و پرداخت وام به آنها انجام گیرد، این وجوه کسر شده به عنوان پسانداز کارکنان میباشد. این نوع پسانداز در طبقهبندی “بدهی های غیر جاری” یا “بدهی های بلند مدت” قرار میگیرد.