استانداردهای حسابرسی
استانداردهای حسابرسی، معیاری برای سنجش کیفیّت کار حسابرسان است. این استانداردها به همراه دسته بندی آنها در سه گروه ۱) استانداردهای عمومی، ۲) استانداردهای عملیات (رسیدگی) و ۳) استانداردهای گزارشگری قرار میگیرند.
استانداردهای حسابرسی، معیاری برای سنجش کیفیّت کار حسابرسان است. این استانداردها به همراه دسته بندی آنها در سه گروه ۱) استانداردهای عمومی، ۲) استانداردهای عملیات (رسیدگی) و ۳) استانداردهای گزارشگری قرار میگیرند.
رسیدگی باید توسط فرد یا افرادی اجرا شود که دارای صلاحیت و آموزش فنی کافی به عنوان حسابرس باشند.
حسابرس یا حسابرسان باید استقلال رأی خود را در تمام موارد مربوط به حسابرسی حفظ کنند.
در رسیدگی و تهیه گزارش باید مراقبت حرفهای لازم به عمل آید.
عملیات حسابرسی باید به میزان کافی برنامهریزی شود و در صورت وجود کارکنان، بر کار آنان به گونهای مناسب نظارت شود.
برای برنامهریزی حسابرسی و تعیین نوع، زمان و میزان آزمونها باید شناختی کافی از ساختار کنترل داخلی کسب گردد.
شواهد کافی و مناسب باید از راه بازرسی، مشاهده، پرس و جو و دریافت تأییدیه کسب شود تا مبنایی معقول برای اظهارنظر نسبت به صورتهای مالی مورد رسیدگی باشد.
گزارش باید تصریح کند که صورتهای مالی، طبق اصول حسابداری تهیه شدهاست یا خیر.
گزارش باید شرایطی را مشخص سازد که در آن چنین اصولی در دوره جاری نسبت به دوره قبل، بهطور یکنواخت رعایت نشدهاست.
اطلاعات افشا شده در صورتهای مالی بهطور منطقی کافی تلقی میشود مگر آن که خلاف آن در گزارش بیان شود.
گزارش حسابرسی باید یا حاوی یک اظهارنظر درباره صورتهای مالی بهطور کلی، یا بیانگر این باشد که نظری نمیتواند اظهار شود. هنگامی که نظر کلی نتواند اظهار شود، دلایل آن باید بیان گردد. در تمام مواردی که نام حسابرس به نحوی با صورتهای مالی ارتباط مییابد، گزارش باید بهطور صریح بیانگر ویژگی هر گونه رسیدگی حسابرس و میزان مسئولیتی باشد که او بر عهده میگیرد.
البته مراجع حرفهای هر کشوری تفسیرهایی بر این استانداردهای دهگانه مینویسند که به آن بیانیههای تفسیری استانداردهای حسابرسی گفته میشود. در کشور ما نیز سازمان حسابرسی طبق قانون تشکیل آن، مسئول تدوین این بیانیهها است.